กล้ามเนื้อไมโอเมอร์ ในสัตว์มีกระดูกสันหลังทุกชนิด ระหว่างการกำเนิดเอ็มบริโอ ปลายล่างของไมโอโทมเจริญเกิน ในทิศทางหน้าท้อง ครอบคลุมช่องลำตัวจากภายนอก และหลอมรวมกันตามแนวเส้นกลางด้านข้างช่องท้อง ดังนั้น ความเจ็บปวด ของกล้ามเนื้อร่างกายจึงกลายเป็นปล้องไม่เพียง แต่ที่ด้านหลังเนื่องจากการแบ่งส่วน โซมี แต่ยังอยู่ที่หน้าท้องด้วย ในไมโอโทเมะ และในกระบวนการท้องเส้นใยกล้ามเนื้อ ตามยาวจะเกิดขึ้น
ไมโอโทเมะ อยู่ที่ส่วนท้ายของร่างกาย จะสลายตัวเป็น มีเซนไคม์ และสร้างพื้นฐานของ กล้ามเนื้อ แต่ละส่วน จาก ไมโอโทเมะ แรกของหัว ไส้ตรงด้านบนและด้านล่าง และกล้ามเนื้อเฉียงด้านล่าง ของดวงตาถูกสร้างขึ้น ใจสั่น โดยเส้นประสาท บอกว่าซึ่งเกิดจากเส้นประสาท โทรเคลียร์ และจากที่สาม กล้ามเนื้อทวารหนัก ภายนอก ซึ่งได้รับการปกคลุมด้วยเส้นจากเส้นประสาท อับดูเซนส์ อับดูเซน ไมโอโทเมะ ด้านหลังของศีรษะสร้างกระบวนการหน้าท้องที่มีประสิทธิภาพ
ซึ่งแผ่กระจายไปทั่วกล้ามเนื้ออวัยวะภายในของบริเวณคอหอยสร้างกล้ามเนื้อไฮออยด์ซึ่งในปลามีความแตกต่างไม่ดีและเริ่มจากสัตว์ครึ่งบกครึ่งน้ำแบ่งเป็น สเตอโนไฮออยเดียส โอโมไฮยเดอุสและม เจนิโอไฮออยเดียส ในสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบกเนื่องจากกล้ามเนื้อสุดท้ายกล้ามเนื้อของลิ้นจึงถูกสร้างขึ้น จีนิโอกลอสซัสและไฮกลอส กล้ามเนื้อไฮออยด์ทั้งหมดถูกสร้างโดยเส้นประสาทไฮออยด์ ไฮโปกลอสซัสซึ่งในน้ำคร่ำกลายเป็นเส้นประสาทสมองทั่วไป
กล้ามเนื้อลำตัวและแขนขา ในสัตว์ที่ไม่ใช่กระโหลกศีรษะเช่นเดียวกับในปลา กล้ามเนื้อทั้งหมดของร่างกายประกอบด้วยส่วนของกล้ามเนื้อหรือ กล้ามเนื้อไมโอเมอร์ จำนวนหนึ่งทางด้านขวาและด้านซ้าย ซึ่งรวมกันเรียกว่ากล้ามเนื้อด้านข้าง ไมโอเมอร์แต่ละตัวพัฒนาจากไมโอโทมของโซไมต์หนึ่งตัวและถูกสร้างโดยอันแรก แขนงยนต์เริ่มต้นของเส้นประสาทไขสันหลังเส้นหนึ่ง ไมโอเมอร์ ถูกแยกออกจากกันด้วย ไมโอเซปต์ เยื่อบุผนังเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน กะบังเดียวกันที่วิ่งตามยาวจะแบ่ง
กล้ามเนื้อด้านข้างออกเป็น กล้ามเนื้อหลังและหน้าท้อง ในปลาแล้วทิศทางของการรวมกลุ่มของเส้นใยกล้ามเนื้อใน ไมโอเมอร์ เริ่มเปลี่ยนที่ระดับความลึกของชั้นกล้ามเนื้อต่างกัน ความแตกต่างนี้เด่นชัดกว่ามากในสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบก และนำไปสู่การแยกชั้นต่างๆ ของกล้ามเนื้อท้องและหลังอย่างค่อยเป็นค่อยไป เป็นผลให้กลุ่มกล้ามเนื้อที่ซับซ้อนเกิดขึ้นจาก เมตาเมอริซึ่ม ที่ชัดเจนซึ่งมีเพียงร่องรอยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในรูปแบบของกล้ามเนื้อลึกของหลังและคอเชื่อมต่อ
กระดูกสันหลังที่อยู่ติดกัน ค่าของกล้ามเนื้อหลังของสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบกลดลง เนื่องจากการเคลื่อนไหวของส่วนใหญ่ด้วยความช่วยเหลือของแขนขาและกล้ามเนื้อหน้าท้องได้รับการเปลี่ยนแปลงหน้าที่ เริ่มมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวของร่างกายในสัตว์เลื้อยคลานและสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ทำหน้าที่เปลี่ยนปริมาตรของทรวงอกและช่องท้องในกระบวนการหายใจ กล้ามเนื้อของครีบปลาที่จับคู่กันนั้นวางเรียงกันเป็นแถวของตากล้ามเนื้อที่งอกออกมาจากปลายช่องท้อง
ของ ไมโอโทเมะ ไตเหล่านี้แต่ละข้างถูกแบ่งออกเป็นสองส่วนของกล้ามเนื้อพื้นฐานที่เติบโตเป็นฐานของครีบจากด้านหลังและหน้าท้อง หน้าที่แรกกลายเป็นกล้ามเนื้อที่ลักพาตัวครีบในขณะที่ส่วนหลังกลายเป็นส่วนเสริม ในสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบก กลุ่มของส่วนยืดของแขนขาทั้งห้าจะพัฒนาจากกล้ามเนื้อที่มีลักษณะคล้ายคลึงกันไปจนถึงกล้ามเนื้อส่วนดึงของครีบ และกลุ่มของกล้ามเนื้องอจะพัฒนาจากส่วนย่อยของคู่อริของมัน ภายในแต่ละกลุ่ม
ความแตกต่างจะเกิดขึ้นเป็นมัดกล้ามเนื้อชั้นตื้นและชั้นลึก ซึ่งกลายเป็นกล้ามเนื้ออิสระ โดยทั่วไปแล้ว กล้ามเนื้อของสัตว์มีกระดูกสันหลังบนบกซึ่งมีลักษณะคล้ายคลึงกับกล้ามเนื้อของครีบปลา ก่อให้เกิดกล้ามเนื้อหลักของแขนขามันเกิดจากเส้นประสาทของ กระดูกแขน และ ข่ายประสาทลัมโบซาครัล ที่เกิดขึ้นระหว่างการเคลื่อนไหวของเข็มขัดแขนขาระหว่างการกำเนิดตัวอ่อน ด้วยความแตกต่างเพิ่มเติมของ ไมโอโทเมะ ของทรวงอก
กลุ่มของกล้ามเนื้อพัฒนาที่กำหนดให้เข็มขัดคาดไหล่หรือกล้ามเนื้อรองเคลื่อนไหว ซึ่งรวมถึงกล้ามเนื้อ ลาทิสซิมุส ดอร์ซี กล้ามเนื้อหน้าอกใหญ่และกล้ามเนื้อไมเนอร์ และกล้ามเนื้อเซอร์ราตัส พวกมันถูกกระตุ้นโดยตรงจากเส้นประสาทไขสันหลังของส่วนต่างๆ ของไขสันหลังซึ่งอยู่ทางหางไปยังส่วนต่างๆ ของมันที่กระตุ้นกล้ามเนื้อหลัก ขาหลังไม่มี กล้ามเนื้อทุติยภูมิเนื่องจาก เฮเทอโรโทเปีย ของกระดูกเชิงกรานที่เกี่ยวข้องกับกระดูกสันหลัง
ในกระบวนการวิวัฒนาการนั้นเด่นชัดน้อยกว่า การเปลี่ยนแปลงที่อยู่อาศัยและธรรมชาติของการเคลื่อนไหวของสัตว์มีกระดูกสันหลังนำไปสู่การเสริมสร้างและการแยกตัวของกล้ามเนื้อจำนวนมากที่ให้บริการแขนขาและการลดความสัมพันธ์ของกล้ามเนื้อของร่างกายที่เหมาะสม กล้ามเนื้อต่างๆ เช่น ครีบอก ลาทิสซิมุส ดอร์ซี และ ทราพีเซียส ส่วนใหญ่ปกคลุมกล้ามเนื้อลำตัวและแม้กระทั่งบางส่วนทำหน้าที่แทน
ระบบย่อยอาหารและระบบหายใจ คุณลักษณะเฉพาะของการจัดระเบียบคอร์ดเตตคือความสัมพันธ์ทางสายวิวัฒนาการ เอ็มบริโอเจเนติกส์ และการทำงานของระบบย่อยอาหารและระบบทางเดินหายใจแท้จริงแล้ว เฉพาะในคอร์ดเดตเท่านั้นที่ระบบทางเดินหายใจจะพัฒนาบนพื้นฐานของระบบย่อยอาหารและทำหน้าที่ร่วมกับมันในช่วงแรกของวิวัฒนาการ ดังนั้นใน แลนเซเล็ต ซึ่งยังคงไว้ซึ่งคุณสมบัติของการจัดระเบียบของรูปแบบบรรพบุรุษในระดับมากไม่มีอวัยวะทางเดินหายใจ
พิเศษและการทำงานของระบบทางเดินหายใจนั้นดำเนินการโดยคอหอย ส่วนหน้าของท่อย่อยอาหารเจาะผ่านรู ร่องเหงือก มีหน้าที่หลักในการกรองน้ำ มีดหมอไม่มีอุปกรณ์กรามและไม่สามารถป้อนอาหารได้ ดังนั้นแหล่งที่มาของโภชนาการจึงเป็นสารแขวนลอยของอนุภาคอินทรีย์ในน้ำซึ่งถูกกักเก็บไว้โดยผนังกั้นเหงือกโดยเกาะติดกับเมือกที่หลั่งออกมาอย่างล้นเหลือจากเซลล์ต่อมของคอหอย การไหลของน้ำจืดอย่างต่อเนื่องผ่านคอหอยส่งเสริมการแลกเปลี่ยนก๊าซ
ในหลอดเลือดที่อยู่ในเยื่อบุโพรงเหงือก ในคอร์ดที่มีการจัดระเบียบมากขึ้น เริ่มต้นด้วยปลา ฟังก์ชั่นการย่อยอาหารและระบบทางเดินหายใจจะดำเนินการโดยระบบพิเศษ รวมกันโดยโพรงทั่วไปทางกายวิภาคของปากและคอหอย เช่นเดียวกับการพัฒนาจากพื้นฐาน เยื่อบุผิว ทั่วไป การเชื่อมต่ออย่างใกล้ชิดของทั้งสองระบบในสายวิวัฒนาการนั้นถูกกำหนดโดยการประสานงานภูมิประเทศและไดนามิกเป็นหลักและการพัฒนาสู่การกำเนิด
โดยความสัมพันธ์ทางสัณฐานวิทยาและสรีรศาสตร์ ระบบย่อยอาหารและระบบทางเดินหายใจของคอร์ดเตตในเอ็มบริโอเจเนซิสถูกวางครั้งแรกในรูปแบบของท่อตรง แบ่งออกเป็นสามส่วน ส่วนหน้าของมัน เริ่มต้นด้วยการเปิดปากและสิ้นสุดด้วยการเปลี่ยนไปที่คอหอย เรียกว่า ท้อง เยื่อเมือกที่บุบริเวณนี้มีต้นกำเนิดจากผิวหนังภายนอกและกำลังพัฒนามีความเกี่ยวข้องกับผิวหนังชั้นนอกและอนุพันธ์ของผิวหนัง ส่วนตรงกลางของท่อ ลำไส้ เริ่มต้นที่คอหอยและสิ้นสุดที่เยื่อบุผิวชั้นในสัมผัสกับเยื่อบุผิวนอกของลำไส้ส่วนหลังหรือโพรโทเดียม
อ่านต่อได้ที่ ชีวิต อธิบายเกี่ยวกับผลกระทบต่อกระบวนการชราของสภาพชีวิต
