เยื่อบุผิว เล็บเป็นอวัยวะของเยื่อบุผิวที่ การพัฒนาเล็บเริ่มต้นในเดือนที่ 3 ของการพัฒนาของทารกในครรภ์ ก่อนที่เล็บจะปรากฏขึ้นจะมีการสร้างเตียงเล็บขึ้น ที่บริเวณที่คั่นหน้าในอนาคต ในเวลาเดียวกัน เยื่อบุผิวที่ปกคลุมพื้นผิวด้านหลังของส่วนปลายของนิ้ว และนิ้วเท้าหนาขึ้นและค่อนข้างจะจมลงในเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่อยู่เบื้องล่าง ในระยะต่อมาตัวเล็บเองเริ่มงอกจากเยื่อบุผิว ของส่วนที่ใกล้เคียงของเตียงเล็บ เนื่องจากการเจริญเติบโตช้าประมาณ 0.25 ถึง 1 มิลลิเมตรต่อสัปดาห์
เฉพาะในเดือนสุดท้ายของการตั้งครรภ์เท่านั้น ที่เล็บจะถึงปลายนิ้ว เตียงเล็บประกอบด้วยเยื่อบุผิวและเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน เยื่อบุผิวของเตียงเล็บ แผ่นใต้เล็บแสดงโดยชั้นการเจริญเติบโตของหนังกำพร้า แผ่นเล็บที่วางอยู่บนนั้นเป็นชั้นบนสุด เตียงเล็บจากด้านข้างและฐาน ถูกจำกัดด้วยรอยพับของผิวหนัง รอยพับของเล็บ ด้านหลังและด้านข้าง ชั้นการเจริญเติบโตของหนังกำพร้าของพวกเขา ผ่านเข้าไปในเยื่อบุผิวของเตียงเล็บ และชั้นบนสุดเคลื่อนผ่านเล็บจากด้านบน
โดยเฉพาะที่ฐานของมัน ก่อตัวเป็นแผ่นเหนือเล็บหรือผิวหนัง มีช่องว่างเล็บระหว่างเตียงเล็บและพับเล็บด้านหลังและด้านข้าง แผ่นเล็บมียื่นออกมาในรอยแตกเหล่านี้ด้วยขอบ มันเกิดขึ้นจากเกล็ดที่มีเคราตินที่เป็นของแข็ง แผ่นเล็บมีเขาแบ่งออกเป็นราก ลำตัวและขอบ รากของเล็บคือด้านหลังของแผ่นเล็บ ซึ่งอยู่ด้านหลังของช่องว่างเล็บ มีเพียงส่วนเล็กๆของรากที่ยื่นออกมาจากด้านหลังรอยแยกเล็บ
ในรูปแบบของพื้นที่สีขาวที่มีรูปร่างกึ่งดวงจันทร์ รอยโค้งที่วงเล็บของเล็บ แผ่นเล็บที่เหลือซึ่งอยู่บนเตียงเล็บ ประกอบขึ้นเป็นร่างของเล็บ ปลายแผ่นเล็บที่ว่าง ขอบยื่นออกมาเหนือเตียงเล็บ เนื้อเยื่อเกี่ยวพันของเตียงเล็บมีเส้นใยจำนวนมาก เส้นใยบางชนิดขนานกับแผ่นเล็บ และบางชนิดตั้งฉากกับเส้นใย หลังไปถึงกระดูกของปลายของนิ้ว และเชื่อมต่อกับเชิงกรานของมัน เนื้อเยื่อเกี่ยวพันของเตียงเล็บก่อให้เกิดรอยพับตามยาว ซึ่งหลอดเลือดผ่านไป
พื้นที่ของเยื่อบุผิวของเตียงเล็บ ซึ่งรากเล็บอยู่เป็นสถานที่ของการเจริญเติบโต และเรียกว่าเมทริกซ์เล็บ ในระยะหลังกระบวนการสืบพันธุ์ และการสร้างเคราตินของเซลล์จะเกิดขึ้น ผลลัพธ์ที่ได้เกล็ดที่มีเขาถูกย้ายไปที่แผ่นเล็บ ซึ่งเป็นผลมาจากความยาวที่เพิ่มขึ้นนั่นคือเล็บโตขึ้น เนื้อเยื่อเกี่ยวพันของเมทริกซ์เล็บก่อให้เกิดปุ่มเล็ก ซึ่งมีหลอดเลือดจำนวนมาก ปฏิกิริยาของผิวหนังและการฟื้นฟู คุณสมบัติการทำปฏิกิริยาของผิวหนังนั้นแสดงออกอย่างชัดเจน
ภายใต้อิทธิพลของปัจจัยแวดล้อมภายนอกและภายใน กระบวนการสร้างเซลล์ใหม่ การงอกใหม่ทางสรีรวิทยานั้นแสดงออกอย่างดีในชั้นหนังกำพร้า การแพร่กระจายของเซลล์เยื่อบุผิว ในระดับสูงนั้นถูกบันทึกไว้ในพื้นที่ของเมทริกซ์ผม เช่นเดียวกับในส่วนปลายของต่อมเหงื่อและไขมัน เซลล์ต้นกำเนิดที่แตกต่างกันของเยื่อบุผิวมี 2 ประเภท บางส่วนอยู่ในชั้นฐานของหนังกำพร้า และเป็นแหล่งที่มาของการพัฒนาของไดเฟรอน ในการทำให้เซลล์เยื่อบุผิว
เคราติไนซ์ของหน่วยการงอกของ เยื่อบุผิว ภายใต้สภาวะทางสรีรวิทยา เซลล์เหล่านี้ยังให้การงอกใหม่ในกรณีที่เกิดความเสียหาย ที่ผิวเผินกับเยื่อบุผิวของผิวหนัง เซลล์ต้นกำเนิดเยื่อบุผิวชนิดที่ 2 มีการแปลเป็นภาษาท้องถิ่นในปลอกเยื่อบุผิวรากชั้นนอกโดยตรง ภายใต้ปากของท่อของต่อมไขมัน เซลล์เหล่านี้เป็นแหล่งกำเนิด ของการพัฒนาของเซลล์เยื่อบุผิว เซลล์เยื่อบุผิวของเส้นผมและเปลือกของเยื่อบุผิว เซลล์เยื่อบุผิวของต่อมและยังมีส่วนร่วมในการสร้างผิวใหม่
ความเสียหายที่ลึกและกว้างขวาง ด้วยการบาดเจ็บที่บาดแผลและการเผาไหม้ของผิวหนัง การฟื้นฟูจะเกิดขึ้นโดยการกระชับขอบของแผล อันเนื่องมาจากการพัฒนาของเนื้อเยื่อเม็ด และเยื่อบุผิวของผิวบาดแผล ผลลัพธ์ของการฟื้นฟูผิวคือ ตามกฎแล้วการก่อตัวของการสร้างใหม่ ในรูปแบบของแผลเป็นเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่ไม่มีอนุพันธ์ของผิวหนัง ต่อมผม การสร้างใหม่ประเภทซีคาทริเซียล โดยทั่วไปจะเกิดการสร้างผิวขึ้นใหม่ โดยเข้าใกล้ผิวที่ไม่บุบสลายในโครงสร้าง
บทบาทสำคัญของแคมเบียล ในการงอกขยายของ เยื่อบุผิว ของพื้นผิวบาดแผลนั้นเล่นโดยเซลล์ที่มีความแตกต่างไม่ดี ของส่วนปลายของต่อมเหงื่อและเปลือกนอกของเยื่อบุผิวของเส้นผม สิ่งนี้ถูกนำมาพิจารณาเมื่อทำการปลูกถ่ายอวัยวะเพศ หลังจากตัดแผ่นปิดผิวหนังบางๆ พื้นผิวของบาดแผลจะถูกปกคลุมด้วยหนังกำพร้าใหม่อย่างรวดเร็ว ต่อมน้ำนม ตามจุลสรีรวิทยาของต่อมน้ำนมถือเป็นการศึกษาระบบสืบพันธุ์เพศหญิง เนื่องจากต่อมให้สารอาหารแก่เด็กหลังคลอด
เมื่อหยุดรับสารอาหารผ่านทางเลือดรก อย่างไรก็ตาม ต่อมน้ำนมเป็นอนุพันธ์ของผิวหนัง พวกมันคือต่อมเหงื่อที่ผิวหนังดัดแปลง การพัฒนาต่อมน้ำนมจะถูกวางในตัวอ่อนในสัปดาห์ที่ 6 ถึง 7 ในรูปแบบของแมวน้ำ 2 อันของหนังกำพร้า เส้นน้ำนมซึ่งทอดยาวไปตามร่างกาย จากความหนาเหล่านี้จะเกิดขึ้นสิ่งที่เรียกว่านม จุดจากที่เส้นเยื่อบุผิวหนาแน่นเติบโตเป็นเซลล์มีเซนไคม์ต้นแบบ จากนั้นเมื่อแตกแขนงออกที่ส่วนปลาย พวกมันจะสร้างเยื่อบุผิวของต่อมน้ำนม
ซึ่งมีสเต็มเซลล์สำหรับส่วนหลั่งของเทอร์มินัล การวางต่อมในเด็กชายและเด็กหญิงเกิดขึ้นในลักษณะเดียวกัน แม้ว่าการพัฒนาของต่อมจะไม่สมบูรณ์ แต่การหลั่งสารที่พบในเด็กแรกเกิด ซึ่งมักจะกินเวลาหนึ่งสัปดาห์แล้วหยุดไปตลอดกาล ในเด็กผู้ชายและในเด็กผู้หญิง ต่อมจะอยู่ในสภาวะสงบนิ่งจนถึงวัยแรกรุ่น ในช่วงวัยเด็กทั้ง 2 เพศพัฒนาทางเดินน้ำนม เมื่อเริ่มเข้าสู่วัยแรกรุ่นจะมีความแตกต่างทางเพศอย่างชัดเจน ในอัตราการพัฒนาของต่อมน้ำนม
ในเด็กผู้ชายการสร้างท่าใหม่จะช้าลงและหยุดลง ในเด็กผู้หญิงการพัฒนาของต่อมท่อจะเร่งขึ้นอย่างมาก และเมื่อเริ่มมีประจำเดือนส่วนหลั่งส่วนแรกจะปรากฏขึ้น ในระหว่างรอบเดือนของรังไข่ ประจำเดือน การเปลี่ยนแปลงของวัฏจักรในส่วนปลายจะเกิดขึ้น ในวันแรกหลังมีประจำเดือน สิ่งเหล่านี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงแบบย้อนกลับ และปรากฏขึ้นอีกครั้งในช่วงครึ่งหลังของรอบเดือน อย่างไรก็ตาม ในเด็กผู้หญิงต่อมน้ำนม ยังไม่ถึงการพัฒนาขั้นสุดท้าย ซึ่งสังเกตได้เฉพาะระหว่างตั้งครรภ์ระหว่างให้นมบุตร
บทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ > น้ำดื่ม ชาและกาแฟสำหรับเด็ก เครื่องเทศอะไรที่เติมลงในชาสมุนไพร
