หัวใจล้มเหลว การทำความเข้าใจเกี่ยวกับภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

หัวใจล้มเหลว ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรังเป็นกลุ่มอาการทางคลินิกที่ซับซ้อน ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อหัวใจไม่สามารถให้เลือดไปเลี้ยงอวัยวะ และเนื้อเยื่อที่ระดับการเผาผลาญปกติ การเต้นของหัวใจไม่เพียงพอเป็นสาเหตุหลัก ของการกระตุ้นระบบการจัดการความเครียด ซิมพะเธททิค ต่อมหมวกไต เรนิน แองจิโอเทนซิน อัลโดสเตอโรนซึ่งนำไปสู่การกักเก็บโซเดียมและน้ำ การเพิ่มขึ้นของปริมาณเลือดหมุนเวียน อิศวร อัตราการเต้นของหัวใจเพิ่มขึ้น

รวมถึงการผลิตที่ผิดปกติภายใต้สภาวะปกติ หรือในปริมาณที่มากเกินไปของสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ เนทริยูเรติกเปปไทด์ เอ็นโดเทลิน ในภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ตามกฎแล้วมีความผิดปกติของช่วงหัวใจบีบตัว และไดแอสโตลิกของหัวใจห้องล่างซ้าย LV หรือหัวใจห้องล่างทั้ง 2 ซึ่งมักเกิดขึ้นจากโรคหลอดเลือดหัวใจตีบ หรือความดันโลหิตสูงในหลอดเลือดแดงเป็นเวลานาน โพรง LV ขยายออก ส่วนการดีดออก EF จะลดลง อาการทางคลินิกของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

รวมถึงอาการหายใจถี่ ความแออัด การลดน้ำหนัก ความคืบหน้าเมื่อเวลาผ่านไป การพยากรณ์โรคไม่ดีอัตราการตายก็เหมือนกับมะเร็ง ยิ่งการขยายตัวของหัวใจมากเท่าใด EF ก็ยิ่งต่ำลงและระดับการทำงานของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง รุนแรงมากขึ้น การพยากรณ์โรคก็จะยิ่งแย่ลง เมื่อวินิจฉัยภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง อาการของภาวะหัวใจล้มเหลวและความผิดปกติของหัวใจ EF ต่ำหัวใจขยายจะถูกนำมาพิจารณาด้วย ในกรณีของความไม่แน่นอน

ในการวินิจฉัยภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ประโยชน์ของยาขับปัสสาวะจะมองเห็นได้ ในการประเมินการทำงานของหัวใจ การตรวจคลื่นไฟฟ้าหัวใจถูกเลือก EF ขนาดของฟันผุ การเคลื่อนไหวของผนังหัวใจ ความรุนแรงของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรังถูกกำหนดโดย 3 ขั้นตอนตาม สตราเชสโกวาซิเลนโกหรือตามการจำแนกประเภท ซึ่งแยกแยะ 4 คลาสการทำงานขึ้นอยู่กับความอดทนของผู้ป่วยต่อการออกกำลังกาย ความช่วยเหลือสำหรับผู้ป่วยที่มี ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

รวมถึงมาตรการทั่วไปการจำกัดโซเดียมของเหลว โปรตีนที่สมบูรณ์ การออกกำลังกาย การรักษาด้วยยาและการผ่าตัด การปลูกถ่ายหัวใจ หัวใจเสริม ทิศทางหลักของการรักษาด้วยยา สารยับยั้ง ACE ยาขับปัสสาวะ ตัวปิดกั้นเบต้า ไกลโคไซด์ของหัวใจ การต่อต้านอัลโดสเตอโรน และตัวรับแอนจิโอเทนซินกำลังถูกใช้เป็นยาเพิ่มเติม ความผิดปกติของกล้ามเนื้อหัวใจภาวะ หัวใจล้มเหลว หัวข้อความสำคัญทางคลินิก ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

อาจเป็นผลมาจากโรคหลอดเลือดหัวใจ ความชักของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ในประชากรทั่วไปคือ 1.5 ถึง 2 เปอร์เซ็นต์ และในหมู่ผู้ที่มีอายุมากกว่า 65 ปี 6 ถึง 10 เปอร์เซ็นต์ แม้จะมีความก้าวหน้าอย่างมาก ในการรักษาโรคหัวใจและหลอดเลือด ความชักของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ไม่เพียงไม่ลดลงเท่านั้นแต่ยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งส่วนหนึ่งเป็นผลมาจากการสูงวัยของประชากร ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง เป็นกลุ่มอาการทางคลินิกที่ซับซ้อนซึ่งเกิดขึ้น

เนื่องจากหัวใจไม่สามารถจัดหาออกซิเจน ให้ร่างกายต้องการได้ใน 80 ถึง 90 เปอร์เซ็นต์ของกรณี ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง เกิดขึ้นในผู้ป่วยที่มีความผิดปกติของกระเป๋าหน้าท้องด้านซ้าย อาการหลักของภาวะ หัวใจล้มเหลว คือ หายใจลำบากและอ่อนแรง ซึ่งสามารถจำกัดการออกกำลังกายของผู้ป่วย และการกักเก็บของเหลว ซึ่งอาจนำไปสู่ความแออัดในปอดและอาการบวมน้ำที่บริเวณรอบข้าง ความผิดปกติทั้ง 2 อย่างอาจทำให้ความสามารถในการทำงาน

รวมถึงคุณภาพชีวิตของผู้ป่วยลดลง แต่ไม่จำเป็นต้องครอบงำภาพทางคลินิกในเวลาเดียวกัน ผู้ป่วยบางรายมีความทนทานต่อการออกกำลังกายลดลง แต่มีสัญญาณของการกักเก็บของเหลวน้อย ผู้ป่วยรายอื่นบ่นส่วนใหญ่ เป็นอาการบวมน้ำ แต่ในทางปฏิบัติอย่าบ่นเรื่องหายใจถี่และอ่อนแรง ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรังมีลักษณะเฉพาะ โดยการละเมิดการหดตัวของกล้ามเนื้อหัวใจเท่านั้น แต่ยังเกิดจากปฏิกิริยาของอวัยวะและระบบอื่นๆ เพื่อลดการทำงานของการสูบน้ำของหัวใจ

สิ่งนี้แสดงออกโดยการกระตุ้นระบบประสาทและสารเคมีในเลือด การหดตัวของหลอดเลือดส่วนปลายการกักเก็บโซเดียม และน้ำในร่างกายตลอดจนการเปลี่ยนแปลงในการทำงาน และโครงสร้างของตับปอดกล้ามเนื้อโครงร่างและอวัยวะอื่นๆ ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรังมีลักษณะเฉพาะ โดยการลดลงของการเต้นของหัวใจ และการกระตุ้นระบบประสาทและสารเคมีในเลือด ที่มีการเปลี่ยนแปลงในเนื้อเยื่อและอวัยวะ อันเนื่องมาจากการเผาผลาญที่ไม่เพียงพอ

ในประเทศที่พัฒนาแล้ว CVD เป็นสาเหตุหลักของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง อันดับที่ 2 คือความดันโลหิตสูง อันดับที่ 3 DCMP โรคหัวใจรูมาติกได้กลายเป็นสาเหตุที่พบได้น้อยมาก ของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง การพยากรณ์โรคของภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง ยังคงร้ายแรงมากโดยไม่คำนึงถึงสาเหตุของโรค หลังจากเริ่มมีอาการทางคลินิกประมาณ 50 เปอร์เซ็นต์ของผู้ป่วย ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง เสียชีวิตภายใน 5 ปี ในผู้ป่วยครึ่งหนึ่งสาเหตุการตายคือภาวะ หัวใจล้มเหลว

ผู้ป่วยจำนวนมากเสียชีวิตกะทันหัน อันเป็นผลมาจากภาวะหัวใจเต้นผิดจังหวะ ภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรังเป็นหนึ่งในสาเหตุที่พบบ่อยที่สุด ของการรักษาในโรงพยาบาล และในหมู่ผู้สูงอายุเป็นสาเหตุที่พบบ่อยที่สุด ในการรักษาในโรงพยาบาล เกี่ยวกับผู้ป่วย 1/3 รายต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอีกครั้งภายใน 6 ถึง 12 เดือน ค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการรักษาตัวในโรงพยาบาลอยู่ในช่วง 2/3 ถึง 3/4 ของค่าใช้จ่ายทั้งหมด สำหรับการรักษาผู้ป่วยภาวะหัวใจล้มเหลวเรื้อรัง

บทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ > เยื่อบุผิว การทำความเข้าใจเกี่ยวกับเซลล์ต้นกำเนิดเยื่อบุผิวและต่อมน้ำนม